Destijds zoekend naar een baan die bij hem paste, kwam Chris (38) vanuit zijn passie voor de natuur in het onderwijs terecht als biologiedocent. Aanvankelijk had hij daar veel plezier in. Hij zette zich in voor zijn werk, groeide zelfs door tot LC-docent en breidde zijn taken uit met bijvoorbeeld het mentorschap.
Maar in het onderwijs veranderde veel en ook het soort leerlingen dat hij voor zich kreeg, werd anders. Zijn werk paste niet meer bij hem. En hoewel hij zich daar bewust van was, kon hij zich er toch niet toe zetten om keuzes te maken. Hij bleef ‘aanmodderen’, met als gevolg dat hij ziek werd en uitviel. “Ik word ziek van mijn werk, maar eigenlijk word ik ziek van het feit dat ik niet kies”, zo omschreef hij het zelf treffend.
Omdat ik eerder medewerkers van deze onderwijsorganisatie had begeleid, kwam ook Chris al vrij snel na zijn uitval bij mij voor coaching. Hij concludeerde dat hij moeite had met hulp vragen en in actie komen, maar zag gaandeweg in: de enige manier om iets te veranderen is om het ook daadwerkelijk te doen – en te zien wat het je oplevert. Dus maakten we samen een actieplan. Daarbij werd duidelijk dat Chris het onderwijs uit wilde en bij het zoeken naar een nieuwe richting zijn passie voor de natuur (weer) als vertrekpunt wilde nemen.
Keuzes maken is nooit zonder risico. Maar in sommige gevallen kan het wijs zijn om jezelf tijdig af te vragen of je nog wel op de goede plek zit. In een open en eerlijke communicatie zijn Chris en de onderwijsorganisatie uit elkaar gegaan met een vaststellingsovereenkomst, nog vóór de keuring door het UWV – voor Chris het hoogst haalbare. Hij oriënteert zich momenteel op een baan als ecoloog en is ijverig aan het solliciteren.
“In januari 2020 kwam ik thuis van mijn droomreis naar Mozambique. Ik werd al lange tijd niet meer gelukkig van mijn werk en het vooruitzicht van deze reis hield me op de been. Terug op mijn werk was de euforie van de reis verdwenen en was ik terug in de realiteit. Het viel me zwaar en de derde dag raakte ik zelfs in paniek. Het was duidelijk dat er iets moest gebeuren. Op aanraden van mijn vriendin meldde ik me ziek en gaf ik aan dat ik een coach nodig had.
Niet veel later zat ik bij Paulien. Ik wist wat ik níet wilde, maar had geen idee wat ik dan wél zou willen. Ik had perspectief nodig. Ik stond aan het begin van een intensief traject waarin elke inspanning zich extra zou uitbetalen.
Tijdens het traject werd ik me bewust van mijn uitstelgedrag. Ik weet nu hoe ik hieraan kan werken. Ook ontdekte ik dat mijn hobby’s veel positieve aanknopingspunten boden voor het verdere verloop van het traject. Mijn kwaliteiten sluiten goed aan bij het beroep van ecologisch adviseur, een overstap die kansrijk lijkt. Ik heb er alle vertrouwen in dat het gaat lukken.”