“Ben je gestopt met je activiteiten in Noord-Holland?” Die vraag kreeg ik een paar maal na mijn laatste bericht. Het antwoord is een volmondig nee. Ik verdeel mijn tijd tegenwoordig weliswaar iets anders, maar ik werk nog steeds met veel plezier zowel voor de regio’s Noord-Holland en Flevoland én vanuit Hengelo voor het oosten van het land. Dan is dat misverstand maar uit de wereld.
Een andere vraag die ik kreeg, was waarom het alweer een tijdje geleden was dat ik langs deze weg iets van me had laten horen. Dat heeft veel te maken gehad met corona. Ik vond dat een lastige periode om mensen te ‘bestoken’ met mail: iedereen had het tenslotte druk om met de eigen organisatie het hoofd boven water te houden. Mailen vond ik toen niet passend. Gelukkig is de pandemie recentelijk officieel ten einde verklaard. Daardoor voelt het voor mij goed deze activiteit weer op te pakken. Dat doe ik graag in de vorm van een casus, waarin ik dit keer de dilemma’s belicht die de diverse betrokkenen kunnen tegenkomen wanneer een medewerker langdurig uitvalt. Ik hoop van harte dat ik met mijn inzichten en ervaringen weer iets kan bijdragen aan die van jou.
Hartelijke groet, Paulien Scholten
Wanneer een werknemer langer dan een jaar uitvalt, kom je op het punt waarop alle betrokkenen zich de vraag moeten stellen: ‘Is terug naar het eigen werk nog realistisch, of is een plek buiten de organisatie beter?’ Dit zijn ingewikkelde trajecten waarbij soms tegengestelde belangen spelen, zonder dat deze expliciet worden uitgesproken. Als coach vind ik het belangrijk dat alle partijen elkaar hierin blijven vinden. Openheid is daarin het sleutelwoord. Onderstaande casus rond Nina kwam door die transparantie en eerlijkheid voor iedereen tot een bevredigend einde.
