Wanneer een werknemer langer dan een jaar uitvalt, kom je op het punt waarop alle betrokkenen zich de vraag moeten stellen: ‘Is terug naar het eigen werk nog realistisch, of is een plek buiten de organisatie beter?’ Dit zijn ingewikkelde trajecten waarbij soms tegengestelde belangen spelen, zonder dat deze expliciet worden uitgesproken. Als coach vind ik het belangrijk dat alle partijen elkaar hierin blijven vinden. Openheid is daarin het sleutelwoord. Onderstaande casus rond Nina kwam door die transparantie en eerlijkheid voor iedereen tot een bevredigend einde.
“Nina werkte ongeveer anderhalf jaar bij de organisatie toen zij uitviel. Daar was ik persoonlijk verbaasd over: we waren erg blij met haar en ze droeg goede ideeën aan. We keken het even aan en dachten dat ze wel weer snel terug zou komen. Maar het duurde langer, dus werd naast de arbodienst ook de bedrijfsarts ingeschakeld, volgens het Poortwachterstraject. Soms was Nina weer even terug, het ging een tijd op en neer. We stelden voor dat een re-integratiecoach Nina zou helpen om beter om te gaan met het werken met deadlines en tijdsdruk: dat was wat haar het meeste opspeelde. Omdat ik Paulien kende, introduceerde ik haar. Hoewel er zeker progressie was, bleef een definitief herstel helaas uit.
Dan ben je ineens een jaar verder. Tijdens de eerstejaarsevaluatie gingen we nog voor re-integratie. Maar toen ze enkele maanden daarna opnieuw uitviel, moesten we concluderen dat het in onze organisatie niet leek te lukken. Binnen de kleine organisatie bleek geen ander passend werk voor Nina te zijn en samen besloten we tot een spoor 2 traject. Omdat Nina een goede klik met Paulien had, hebben we haar ook gevraagd om dit traject met haar te doen. Twee jaar na haar ziekmelding heeft de organisatie het contract ontbonden. Al snel daarna hoorden we dat Nina een nieuwe baan had gevonden. Dat was verrassend, want als iemand twee jaar ziek is geweest, vraagt het meestal meer tijd om weer aan het werk te komen – dat zegt ook wel iets over de arbeidsmarkt van vandaag de dag. Ik vind het persoonlijk jammer dat het zo gelopen is, maar ben wel heel blij voor Nina dat ze elders haar draai lijkt te hebben gevonden.”
“In de week voordat ik bij de organisatie begon als haar leidinggevende, viel Nina uit. Onze eerste kennismaking was daardoor bij haar aan de keukentafel. Voor haar was het vervelend dat ze in deze situatie te maken kreeg met een leidinggevende die ze niet kende. Voor mijzelf was het jammer dat ik meteen iemand miste in mijn team die werd beschouwd als een gewaardeerde collega. Ondanks de situatie bouwden we al snel een prima band op. Tijdens haar herstel probeerde ik een goede coach voor haar te zijn, maar ik snap dat het voor een werknemer lastig is om je kwetsbaar op te stellen naar je leidinggevende. Daarom vond ik het een goed idee van onze HR-adviseur om Paulien in te schakelen als externe coach. We hadden met haar een soort strippenkaartconstructie, zodat Nina Paulien kon benaderen op momenten dat zij voelde dat het nodig was. Zelf vond ik het prettig dat Paulien af en toe bij me checkte: ‘Hoe vind jij dat het gaat?’. Zonder dat zij in details trad, uiteraard. Zo konden we samen op zoek naar wat het beste was voor Nina.
Dat Nina geregeld toch weer plotseling uitviel, was vooral vervelend voor haar. Maar het was ook enorm belastend voor het team. Het werk dat bij haar lag, moest door anderen – soms ook externen – worden opgepakt. Dat zorgde voor meer werkdruk en ook voor meer kosten. We werden voorzichtiger met wat we bij haar teruglegden als ze er weer was, en hielden rekening met de aard van dat werk. Daardoor ontstond meer stabiliteit en het ging echt beter. Toen ze toch weer opnieuw uitviel, hebben we elkaar in alle openheid gevraagd: ‘Zien we je nog terugkomen in deze functie?’ Het eerlijke antwoord was nee. Daarom besloten we een spoor 2 traject in te gaan.
Als Nina’s leidinggevende was het soms ingewikkeld om de balans te vinden tussen het persoonlijke en het professionele: je wilt het beste voor de werknemer, maar hebt ook te maken met het belang van de organisatie. Omdat wij Nina echt het beste gunden, zijn wij best ver gegaan in het kijken wat mogelijk was. Ik vermoed dat andere organisaties waarschijnlijk eerder een punt achter de samenwerking hadden gezet. Wél was het fijner geweest als we daadwerkelijk afscheid van elkaar hadden kunnen nemen toen het besluit eenmaal was genomen. Nu zaten we juridisch nog aan elkaar vast en dat is in mijn ogen voor niemand fijn geweest.
Wat ik in dit hele traject fijn vond aan Paulien, is dat ze een mooie balans had tussen kritische zakelijkheid en persoonlijke coaching. Ze was er helemaal voor Nina, maar stelde ook geregeld kritische vragen en hield haar een spiegel voor – iets dat voor mij als leidinggevende veel lastiger zou zijn. Ik denk dat Nina door het traject gegroeid is als persoon en dat ze nu beter in haar vel zit. Ik denk dat haar nieuwe baan een mooie nieuwe start voor haar betekent. Ik hoop echt dat ze daar kan gaan vliegen!”
“Zag ik mijn uitval aankomen? Nee, eerlijk gezegd niet. Het was druk geweest op het werk en in mijn privésituatie was iets ingrijpends gebeurd. Het was absoluut die combi die ertoe leidde dat de emmer een beetje te vol raakte. Toen daarna ook nog iemand in mijn omgeving overleed aan corona, knapte er iets en liep de emmer over. Ik kon alleen maar huilen en voelde een intense leegheid. Mijn psycholoog constateerde dat ik een depressie had genegeerd en daar was nu een burn-out bovenop gekomen.
Inmiddels had ik een nieuwe leidinggevende gekregen. Zij stelde coaching voor en dat waardeerde ik heel erg: ik voelde dat ze me echt wilde helpen om beter met bepaalde druk om te gaan. Ik vond namelijk veel dingen spannend, vooral het contact met externe partijen. Via de HR-adviseur kwam ik bij Paulien. Hoewel ze een heel ander type is dan mijn leidinggevende, dacht ik meteen: ‘Dit is een goed idee’. Paulien kwam heel professioneel over en ik zag dat ze iets kon bieden dat mijn leidinggevende vanuit haar positie niet kon. De re-integratiecoaching was vooral heel praktisch van insteek. Als er bijvoorbeeld een overleg aankwam dat ik spannend vond, oefenden we samen scenario’s. Daar heb ik oprecht heel veel aan gehad.
Op het moment van de eerstejaarsevaluatie was ik weer zeven uur per dag aan het werk – bijna terug bij de acht. Ik had het gevoel dat ik mij bijna beter kon melden, maar toen bleek dat de organisatie meer van me verwachtte dan ik zelf voor ogen had. Tijdens mijn afwezigheid was de inhoud van mijn functie veranderd en ik voelde dat het takenpakket te groot was voor mij. Toen ik na een vakantie terugkwam en een bomvolle mailbox aantrof, vloog dat me zo erg aan dat ik dacht: dit ga ik niet meer doen.
Dat heb ik eerst met Paulien besproken en direct daarna met mijn leidinggevende. Toen werd het dus een spoor 2 traject. Daar zou ik ook begeleiding in krijgen en voor mij was het een logische keuze om dat met Paulien te doen. Zij kende me inmiddels en zo konden we voortbouwen op wat we samen al hadden gedaan. Ik heb nog acht maanden deels doorgewerkt, terwijl ik ook met het tweede spoor bezig was. Ik kwam tot de conclusie dat het vak van communicatieadviseur te breed en te reactief voor mij was. Ik kom meer tot mijn recht als ik een focus heb en werk dat beter planbaar is. Toch lukte het niet echt om nieuw werk te vinden. Toen de arbeidsovereenkomst uiteindelijk werd beëindigd, voelde ik waarom: er moest eerst een deur dichtgaan, voordat er een andere open kon. Ik denk dat ik daarom redelijk snel daarna nieuw werk vond.
De begeleiding van Paulien in dit hele traject heb ik als heel fijn ervaren. Wat ik erg goed vond, is dat ze er op een heel open en zuivere manier voor zowel mij als mijn werkgever was. ‘Ik ga van de week even je leidinggevende bellen’, zei ze dan. En ze koppelde dan weer terug: ‘Volgens mij zitten jullie erg op één lijn’. En dat klopt. Mijn leidinggevende en ik hebben steeds een goede band kunnen houden, juist omdat Paulien een deel van haar kon overnemen. Na mijn afscheid is mijn team nog bij mij thuis geweest. Zo hebben we deze periode samen goed kunnen afsluiten.”
Wil je weten wat Viascholten voor jou kan betekenen op dit gebied? Bel gerust voor meer informatie op 06-53 243 745 of mail me op Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken..