In haar dagelijkse werk als leerkracht ontmoet Gea Romar regelmatig kinderen waar zij zich – zoals ze dat zelf zegt – zorgen over maakt. “Het zijn kinderen van wie ik vermoed of zeker weet dat ze niet de zorg en aandacht krijgen die ze nodig hebben”, legt ze uit. “Bijvoorbeeld omdat er armoede binnen het gezin is. Ik geloof stellig dat alle ouders in essentie goede ouders willen zijn. Maar soms komen er gewoon dingen op hun pad waardoor het misgaat en ze niet meer zien hoe ze het goed moeten doen. Dan kunnen zaken ontsporen.”
Ook bij Gea thuis liep niet altijd alles zoals zou moeten. Door zelf aangeleerde overlevingsmechanismes hield ze zich lang staande, maar uiteindelijk werd ze tot twee keer toe geconfronteerd met een burn-out. “Als kind ben je ontzettend loyaal aan je ouders, daarom praat je er met niemand over”, stelt ze. “Wat mij enorm zou hebben geholpen, is openheid: dat je voelt dat je situatie bespreekbaar is en weet dat hulp dichtbij is. Ik denk dat ik dan op jongere leeftijd voor mezelf had kunnen kiezen.”
Wat Gea zelf gemist heeft, probeert ze kinderen nu mee te geven via de theaterproductie Kei-Hart die ze samen met bevlogen amateurspelers en professionele regisseurs heeft opgezet. “Ik speel zelf al jarenlang theater, het liefst in stukken die ergens over gaan”, vertelt ze. “Deze voorstelling heb ik ontwikkeld vanuit de overtuiging dat je veel leed op latere leeftijd kunt voorkomen als je snel hulp zoekt. Via het stuk wil ik daarom graag kinderen uit groep 7 en 8 bereiken, maar ook jongeren uit de 1e en 2e klas van de middelbare school. Ik hoop dat het stuk ze bewust maakt van hun situatie en dat het helpt om erover te praten. Bijvoorbeeld met een vertrouwenspersoon op de scholen waar we willen gaan spelen of wij zorgen ervoor dat er iemand meegaat die die zorg kan bieden. We hebben ook een bijbehorend lespakket ontwikkeld waarmee docenten de leerlingen op de voorstelling kunnen voorbereiden, maar ook na afloop zijn er verwerkingsopdrachten. Op dit moment zitten we in de try-out fase en ik vind dat we samen iets heel moois hebben gemaakt. Als we op deze manier het verschil kunnen maken, al is het maar voor een of twee kinderen, dan is het allemaal de moeite waard geweest.”