Via via kwamen de ouders van Nicky bij mij terecht. Hun dochter had na het vmbo kader de opleiding Juridische administratie gekozen. Toen die niet beviel, stapte ze over naar Onderwijsassistent. Maar dat bleek ook geen gelukkige keuze. Kortom: Nicky kwam er niet uit. Ik begeleidde haar naar een opleiding waarvoor ze nu enorm gemotiveerd is.
Het moet wel een hbo-opleiding worden, hoor!”Dat was een van de eerste dingen die Nicky tegen me zei. In haar opvatting was hbo een voorwaarde om ooit een leidinggevende positie te kunnen bekleden en dat is wat ze uiteindelijk graag zou willen. Die ambitie werd genoteerd. De opleidingen die ze tot nu toe had gekozen en die haar daarheen moesten leiden, bleken echter geen succes. Dit omdat ze er naar eigen zeggen eigenlijk niet echt gemotiveerd voor was. Daarin is ze niet de enige: veel studenten haken halverwege het eerste jaar af, omdat de gekozen studierichting toch niet bij ze blijkt te passen. Aan mij de uitdaging om samen met Nicky te achterhalen waar ze dan wél warm voor zou lopen.
Daar heb ik een aantal tools en technieken voor. Bijvoorbeeld een spel waarbij ik veel kan opmaken uit de antwoorden die iemand geeft. Ook gaf ik Nicky een aantal vragen en opdrachten mee die haar aan het denken zouden zetten. En ze moest aan mensen die dichtbij haar staan vragen hoe zij tegen haar aankijken. Ik geniet altijd erg van de mooie gesprekken die daaruit voortkomen. Vooral met zo’n jongedame als Nicky, die destijds met haar zestien jaar behoorlijk wijs en eigenzinnig op mij overkwam – inmiddels is ze zeventien. Nicky ontdekte bijvoorbeeld bij zichzelf dat ze het leuk vond om problemen op te lossen, gesprekken te voeren en invloed te kunnen uitoefenen. Op een of andere manier sprak de autobranche haar aan, en dan vooral de verkoop. Niet bij een dealer, maar op internationaal niveau. Ja, een internationaal bedrijf: dat leek haar wel wat.
Zelf kwam Nicky uit bij de richting International Business en toen ze verder zocht, vond ze de opleiding Assistent manager internationale handel: een opleiding van drie jaar via het ROC. Maar vooral een opleiding die ze dit keer helemaal zelf had uitgezocht, op basis van haar interesses en talenten die nu duidelijk waren. Supergemotiveerd is ze begin september aan de opleiding begonnen. Bij het laatste contact vertelde ze dat ze erg blij is geweest met mijn begeleiding, iets dat mij op mijn beurt ook weer blij maakte. Want iemand met succes kunnen helpen naar een keuze die zo bepalend is voor zijn of haar toekomst, dat is toch geweldig?
“Rechten heb ik altijd interessant gevonden, vandaar dat ik bij Juridische administratie uitkwam. De materie was inderdaad leuk, maar ik had gehoopt dat het allemaal wat serieuzer en georganiseerder zou zijn. Maar helaas kwam er een hoop mbo-onzin voorbij. Bovendien vond ik de klas niet leuk en de leraren ook niet. Die zeiden zelfs dat ze deze opleiding niks voor mij vonden – ik vraag me nog steeds af waarom ze dat zeiden. Toen ik in januari stopte, moest ik een opleiding vinden waarbij ik kon instromen en waarmee ik de periode tot aan september kon overbruggen. Het werd Onderwijsassistent, maar vanaf het begin heb ik daar niet supergemotiveerd in gestaan. Het contact met de kinderen vond ik leuk, maar de lessen op school niet. Daarom stopte ik ook met deze opleiding. Maar ik had nog steeds geen idee wat ik dan wél wilde.
Kennissen van Paulien raadden me aan om met haar te gaan praten. In eerste instantie vond ik dat ik hier zelf wel uit moest komen. Ik ken mezelf tenslotte het beste. Maar ik heb het toch gedaan, want ik had niks te verliezen. Ik merkte dat ik het fijn vond met iemand te praten die mij niet kent, buiten mijn ouders om. En het eindverslag dat ze had gemaakt, beschreef precies wie ik was! Dat vond ik wel bijzonder. Ik heb veel gehad aan de spellen die Paulien deed en waarbij ze allerlei vragen stelde. Als je van de 50 kaartjes er maar drie mag overhouden, leer je uiteindelijk wat je echt belangrijk vindt. Ik ontdekte bijvoorbeeld dat ik het leuk vond om iets aan te sturen en daardoor kwam ik op management. Ik ben nu net begonnen aan de opleiding Assistent manager internationale handel die ik versneld in twee jaar ga doen. Het is een zware opleiding en dan ook nog in een klas met 32 studenten, waardoor ik snel afgeleid ben. Maar ik schat in dat er wel een paar gaan afvallen, ik zie dat ze niet de juiste motivatie hebben: dat herken ik maar al te goed. Maar dat geldt dit keer niet voor mij: deze opleiding ga ik afmaken!”
“Die eerste studiekeuze had Nicky zelf helemaal uitgestippeld. Maar al binnen een maand gaf ze aan dat ze niet meer wilde. Als ouders vonden we echter: zo werkt dat niet, je moet wel even volhouden. Maar ja, als je kind iedere dag met haar ziel onder de arm van school komt, omdat ze zich daar helemaal niet happy voelt, dan houdt het op. We vonden haar nog te jong om vijf maanden te gaan werken, vandaar die instroomstudie. Maar het was al snel duidelijk dat dit het ook niet was. Maar wat dan wel?
De loopbaanbegeleiding op school stelde niet veel voor, vonden wij. Daar kwamen we in ieder geval niet verder mee. De suggestie van onze kennissen om Paulien te benaderen, leek een laatste redmiddel. Nicky had zoiets van: ‘Ach, baat het niet, dan schaadt het niet’. Maar omdat we er wel een paar centen voor moesten neertellen, benadrukten we haar dat ze het wel serieus moest nemen. Dat heeft ze gedaan.
Door het traject bij Paulien is ze tot een studiekeuze gekomen die ze goed kan onderbouwen en die past binnen haar eigen grenzen. Maar ook heeft ze geleerd om kritisch naar zichzelf te kijken. Daarbij heeft ze haar eigen conclusies getrokken en dat is altijd beter dan wanneer wij het zeggen. Die nieuwe opleiding zie ik Nicky wel doen. Pauliens begeleiding had zijn prijs, maar als Nicky daardoor iets heeft gevonden waar ze echt gelukkig van wordt, dan was dat het waard.”