‘Voorlopig geen onderwijs meer’. Dat was ongeveer het eerste wat Katinka (38) zei toen zij bij mij kwam voor een outplacementtraject. Wat ze dan wel wilde, was nog onduidelijk. Nu volgt ze een opleiding voor een vak waar ze al haar talenten in kwijt kan.
Ik vind het altijd wel getuigen van lef, als iemand durft te stoppen met zijn werk voordat hij er echt aan onderdoor gaat. Katinka had dat lef. Ze zat al dertien jaar in het basisonderwijs en stond als juf voor de klas. In die jaren merkte ze dat de eisen hoger werden en dat het groeiende aantal bijzondere kinderen in de klas veel van haar vroegen. De voldoening ebte weg en de vakanties had ze echt nodig om weer op te laden.?
De onderwijsorganisatie heeft iemand in dienst die zich bezighoudt met mensen die dreigen uit te vallen en Katinka meldde zich daar. Uiteindelijk kwamen zij en de organisatie tot een vaststellingsovereenkomst en Katinka kwam bij mij voor een outplacementtraject. Onrustig en met allerlei ideeën, die ze zelf maar niet op een rijtje kon krijgen. Ze stond duidelijk in de actiemodus en wilde bij voorkeur concrete opdrachten van me.
Katinka stond dus niet te springen om haar levensverhaal et cetera op papier te zetten, maar na enig aandringen deed ze het toch. Achteraf gaf ze toe dat dit haar veel heeft opgeleverd. Ze kreeg namelijk inzicht in de zaken waar ze blij van wordt (onder meer van koken en bakken voor anderen) en wat haar haar sterke kanten zijn: luisteren, organiseren, samenwerken en iets van verschillende invalshoeken laten zien en verduidelijken. Eigenschappen die ze graag zou willen aanspreken in een nieuw vak, dat in ieder geval een ‘mensenbaan’ zou moeten worden.
Nadat Katinka twee of drie opleidingen had onderzocht, kwam ze zelf met die van uitvaartbegeleider: inderdaad een vak waarin al haar talenten samenkomen. Vol frisse moed is ze begonnen en het bevalt haar uitstekend. De opleiding combineert ze momenteel met een parttime baan in een lunchroom, waar ze de handen uit de mouwen kan steken en lekker aan de slag is. Opmerkelijke keuzes dus, maar met een geweldig resultaat.
“Inderdaad was ik even helemaal klaar met het onderwijs toen ik bij Paulien kwam. Ik was blij met het outplacementtraject dat ik aangeboden kreeg en had meteen een goed gevoel bij Paulien. In het kennismakingsgesprek bleek ze goed te kunnen luisteren en ze stelde een aantal goede, prikkelende vragen waar ik flink over moest nadenken. Dat gaf me het vertrouwen dat zij me verder zou kunnen helpen. Soms gaf ze me een opdracht waarvan ik me afvroeg: ‘Wat heeft dit nou voor nut?’, zoals het beschrijven van mijn levensloop. Maar dan dacht ik: ‘Ze zal wel weten wat ze doet’ en dan ging ik er toch mee aan de slag. Juist dergelijke opdrachten gaven me inzicht in patronen, dat was heel verhelderend. Het uitvaartwezen heeft altijd in mijn achterhoofd gezeten. Voordat ik aan de opleiding begon, heb ik op advies van Paulien met een paar mensen uit het vak gesproken om te horen hoe zij dat ervaren en hoe dat voor mij zou voelen. Inmiddels ben ik aan de opleiding begonnen en deze rond ik in december af. Daarna zou ik graag bij een wat grotere uitvaartonderneming aan de slag gaan, om daar nog meer te kunnen leren. Als ik terugkijk, heeft Pauliens aanpak van gesprekken in combinatie met actief bezig zijn – soms letterlijk knippen en plakken – me het gevoel gegeven dat ik goed bezig was. Ik wist weliswaar niet waartoe het zou leiden, maar ik had wel het vertrouwen dat het goed zou komen. Ik zou het meer mensen gunnen om met haar te werken!”
“Het vak van leerkracht is de laatste jaren veranderd van onderwijzen naar begeleiden. Daardoor moet je tegenwoordig van veel markten thuis zijn en niet iedereen die ooit voor het onderwijs koos, heeft dat allemaal in zich. Het is heel goed dat Katinka tijdig aangaf dat ze hier tegenaan liep en dat het vak haar te weinig voldoening meer gaf. De directeur is hierover met haar in gesprek gegaan en er is ook coaching ingezet. Maar toch lukte het Katinka niet om het werk zo te blijven doen als nodig en om haar voldoening terug te krijgen. De beslissing om uit elkaar te gaan kwam van twee kanten en in zo´n situatie is het bij ons gebruikelijk om outplacement aan te bieden. Je gunt het mensen tenslotte dat ze op een plek terecht komen die bij ze past, waar dat ook is. Katinka heeft daarin een bijzondere switch gemaakt, dat is mooi om te zien. Het blijft natuurlijk jammer dat we met haar weer iemand verliezen voor het onderwijs: Katinka is helaas niet de enige. En dat terwijl er krapte op de arbeidsmarkt is in het onderwijs. Daarom onderzoeken we waar die ervaring van hoge werkdruk precies door komt en hoe we kunnen interveniëren of mensen eventueel kunnen begeleiden naar een meer ondersteunende functie binnen de organisatie. Het vertrek van Katinka heeft die noodzaak daarvoor nog duidelijker gemaakt.”